Anneanneli, dedeli, halalı, teyzeli, kuzenli, tüm sülale içerikli bir vedalaşma seramonisinin ardından kendi toprağımdan ayrılmayı başardım. 10 saatlik leğen kemiğimi ağlatan bir yolculuktan sonra odama kendimi zor attım. Ama nasıl attım? Hani öğrenci gidişi vardır ya böyle sırtında çantası boynunda bilgisayarı elinde valizler falan; hah tam da öyle, süklüm püklüm işte. Zaiyat vermeden eşyalarım da dolabımda yerini aldığına göre artık akşama kadar totomu sere sere, fosur fosur uyuyabilirim... Isparta'ya hoşgeldim! NOT: Yuvadan uçmak da öyle kolay değilmiş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder