Annem dün televizyonda görmüş; bugün sabahın köründe tepeme dikildi "kalk balık al" diye. Afyonum patlayana kadar zaten kendimi balıkçıdan elimde bir poşet hamsiyle gelirken buldum. Üstüne üstlük zalım anamın o balıkları bana temizletmesiyle günüme mis(!) gibi balık kokarak başlamış oldum... Her neyse, o tepsi fırına girene kadar her şey kan, ter ve göz yaşından ibaretti. Neyse ki o hamsili pilavı mideme indirdiğim için çok gururlu, mutlu ve ülkemin yüce Karadenizli insanlarına müteşekkirim. Yemek ne güzel şey yahu!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder