Okuldan, derslerden, deneylerden, deney raporlarından, hayatın sıkıcı temposundan sıkıldığım standart bir gece. Sarı masa lambamın loş ışığında otururken arkada çalan hoş şarkıyı mırıldanıyorum istemsiz. Kalemi kağıdı bir kenara fırlatıp gitarımı tıngırdatıyorum sonra. Günlerin karmaşasından zaman algım uçup gitmiş, doğduğu günü hatırlamaz bir insan olmuşum. Gözüm takvime, ardından da saate ilişiyor. Saat 12'yi birazcık geçmiş; dostlardan birer birer mesajlar, güzel dilekler gelmeye başlamış. Ve fark ediyorum ki 20. yaşıma basmışım; beni 20 senedir unutmayan, yalnız bırakmayan güzel insanlar, iyi ki varsınız!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder